vətən

is. <ər.>

1. Bir adamın doğulub böyüdüyü və vətəndaşı olduğu ölkə, məmləkət; doğma yurd, Ana yurd. Vətəni müdafiə etmək. // Bir adamın doğulduğu yer. Şairin vətəni. Nizaminin vətəni Gəncədir. – Səndən ötən mənə dəydi; Məndən ötən sənə dəydi; Məndən, səndən ötən zərbə; Vətən, vətən, sənə dəydi. . . M. Araz.

2. məc. Bir şeyin törədiyi, meydana gəldiyi yer. Azərbaycan balaca olsa da, böyük ədiblərin, dahi şairlərin vətənidir. M. Hüs..

◊ Vətən övladı – xalq, millət, vətəndaşlar. Əgər xanım qızlar kişi kimi meydana çıxmasalar, vətən övladının gələcəyə arxayın olmağı çətindir. C. M.. Gözəlləşir günü-gündən həyatı xalqımızın; Həmişəlik vətən övladı bəxtiyar olacaq! Ə. V..